بر اساس یک گزارش جدید اقداماتی که استرالیا برای مقابله با بی خانمانی جوانان انجام می دهد کافی نیست.
این گزارش که توسط مرکز توسعه جوانان استرالیا (Youth Development Australia) تهیه شده است حاکی از این است که مراکز ارائه خدمات در استرالیا در حال حاضر در ارائه حمایت های اسکان به جوانترین و آسیب پذیرترین مردم این کشور عملکرد مناسبی ندارند و برای ارتقا این وضعیت باید بودجه این مراکز افزایش یابد.
تیانا که زنی بومی است وقتی فقط چهار سال سن داشت کفالت وی به دولت سپرده شد و قرار شد وی تحت نظر دولت در منزل خاله اش در منطقه ای در شمال ایالت نیوساوت ولز زندگی کند.
وی می گوید وقتی به سن ۱۸ سالگی رسید متوجه شد که خدمات حمایتی که از آنها بهره مند بود قطع شده است.
تیانا می گوید: "خاله ام که از من مراقبت می کرد عملا به من گفت که دیگر نمی تواند از من مراقبت کند و دیگر نمی توانم در خانه اش زندگی کنم. من با سیستم رفاهی صحبت کردم و آنها هم گفتند باید خودم راهی برای حل این مشکل پیدا کنم، مثلا اجاره کردن خانه یا چیزهایی مثل این."
از آن زمان به بعد در بازار مسکن رقابتی استرالیا، تیانا نتوانسته جایی پیدا کند که بتواند آن را خانه خود بداند.
وی ناچار بوده است از راهکارهای کوتاه مدت مانند زندگی با دوستان، بستگان و اقامت در خانه های اشتراکی استفاده کند.
او یکی از افرادی جوانی است که جمعیت آنها در حال افزایش است و علیرغم این که در خیابان نمی خوابند ولی درد و ناامنی بی خانمانی را حس می کنند.
وی می گوید: "من فکر می کنم یک چالش که مردم در مورد افرادی که بی خانمان هستند ولی در خیابان زندگی نمی کنند درک نمی کنند این است که این افراد هم همان اندازه بی ثباتی زندگی در خیابان را تجربه می کنند، چون این شرایط به همان اندازه روی سلامت روانی آنها تاثیر دارد."
ماریا لیبیک (Maria Leebeek) مدیر "ائتلاف اسکان جوانان کوئینزلند" است.
وی می گوید سازمان وی شاهد افزایش تعداد استرالیایی هایی است که وضعیتی شبیه تیانا دارند.
خانم لیبیک می گوید: "بی خانمانی خیابانی که در گذشته شایع تر بود، در حالی که هنوز هم وجود دارد ولی قطعا به اندازه گذشته زیاد نیست. چیزی که شاهدش هستیم تعداد بسیار زیاد جوانانی است که couch-surfing می کنند یعنی به طور موقت در خانه دوستان و بستگان خود می مانند و شکل بی خانمانی تغییر کرده است."
با توجه به افزایش بی خانمانی در بین جوانان استرالیا، در ماه گذشته میلادی کنفرانس ملی بی خانمانی جوانان در ملبورن برگزار شد.
در این کنفرانس، هیات هایی به بررسی پیشرفت های به عمل آمده در مقابله با این مشکل در مقایسه با سال ۲۰۰۸ که آخرین گزارش دولتی در مورد بی خانمانی جوانان ارائه شده بود پرداختند.
یک گزارش ملی جدید که توسط برگزارکنندگان این کنفرانس ارائه شده است نشان می دهد در دهه گذشته، در این زمینه شکست ها بیشتر از موفقیت ها بوده است، به طوری که یک چهارم از افرادی که در استرالیا بی خانمانی را تجربه می کنند کودکان و جوانان بین ۱۲ تا ۱۴ سال هستند.
دیوید مکنزی (David Mackenzie) استاد دانشگاه ساوت استرالیا و مدیر مرکز توسعه جوانان است، یعنی سازمانی که این گزارش جدید را ارائه کرده است.
وی می گوید رویکرد کنونی در مورد مشکل بی خانمانی جوانان چندان کارساز نیست. به همین دلیل فعالان در حال اعمال فشار روی دولت های محلی و فدرال استرالیا هستند تا رویکردهای خود را در این خصوص تغییر دهند.
یکی از پیشنهادهای این فعالان افزایش سن خروج جوانان از سیستم مراقبت های دولتی از ۱۸ سالگی به ۲۱ سالگی است تا از این طریق جوانان سه سال بیشتر فرصت داشته باشند تا بتوانند محلی برای زندگی پیدا کنند.
یکی دیگر از راهکارهایی که این فعالان خواهان اجرای آن هستند پروژه هایی است که در برخی از مناطق حاشیه ای یا به اصطلاح ریجنال استرالیا از جمله جیلانگ (Geelong) در ایالت ویکتوریا به اجرا گذاشته شده اند و موفقیت آمیز بوده اند.
در جیلانگ، مددکاران اجتماعی به جوانان در معرض خطر، وقتی هنوز در سیستم آموزشی هستند، کمک می کنند تا تحصیلات خود را به پایان برسانند و مهارت های لازم را برای زندگی کسب کنند.
پرفسور مکنزی می گوید اجرای این پروژه که "تاثیر جمعی" نام دارد باعث کاهش ۴۰ درصدی تعداد جوانان بی خانمان در جیلانگ شده است.
وی می گوید: "این در حقیقت تمرکز دوباره روی نحوه ارائه حمایت ها و خدمات به جوانان و خانواده های محروم جامعه است. و این تغییری عمده در نحوه ارائه برنامه ها توسط اداره ها و آژانس های مختلفی است که این خدمات را ارائه می دهند."
حال این فعالان امیدوارند سیاستمداران پیام آنها را بشنوند چرا که پس از سال ها گفتگو در مورد این مشکل، اکنون زمان انجام اقدامات جدید فرارسیده است.
آقای مکنزی می گوید: "من فکر می کنم پیام این است که ما نمی توانیم دهه آینده را مانند دهه گذشته اداره کنیم چون این ممکن نخواهد بود."
