"ฉันมาออสเตรเลียกับลูกสาวเพื่อชีวิตที่ดีกว่า และเพราะออสเตรเลียปลอดภัยมาก เป็นประเทศที่ดีมากสำหรับฉันและลูกสาว"
ฟาราห์เดินทางมาถึงออสเตรเลียในฐานะแม่เลี้ยงเดี่ยวจากอิหร่าน เธอมีความตั้งใจว่าเธอต้องพึ่งพาตัวเองทางการเงินให้ได้
สิบปีต่อมา ทักษะการเย็บผ้าที่เธอเรียนรู้ในกรุงเตหะรานตั้งแต่เป็นวัยรุ่น ช่วยให้เธอสร้างชีวิตใหม่ในเมลเบิร์นในฐานะครูสอนเย็บผ้า และสร้างสัญลักษณ์ให้กับที่นั่งรถรางอันเป็นสัญลักษณ์ของเมืองเมลเบิร์น
"ครั้งแรก ฉันกลัว ไม่มีครอบครัว ไม่มีเพื่อน และพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ สำหรับฉัน มันยากมาก เพราะไม่รู้จะหางานอย่างไร เงินสำคัญมากสำหรับชีวิต ถ้าคุณไม่มีเงินก็ไม่มีชีวิต"
เรื่องที่เกี่ยวข้อง
เมืองใดมีระบบขนส่งสาธารณะดีที่สุดในออสเตรเลีย
นักสังคมสงเคราะห์แนะนำให้ฟาราห์รู้จักกับองค์กรซิสเตอร์เวิร์กส์ (SisterWorks) โดยฟาราห์ทำงานที่นั่นร่วมกับผู้หญิงอีก 15 คน เพื่อฝึกอบรมด้านภาษาอังกฤษ คอมพิวเตอร์ และทักษะสังคมที่จำเป็น
"พี่น้องทุกคนอยู่ที่นี่ ช่วยกัน คุยกัน และกินข้าวกลางวันด้วยกัน ซิสเตอร์เวิร์กส์ เหมือนครอบครัวสำหรับฉัน ฉันมีความสุขที่นี่"
ซิสเตอร์เวิร์กส์เป็นองค์กรไม่แสวงหากำไรในเมลเบิร์น ที่ทำงานเพื่อช่วยผู้หญิงลี้ภัย ผู้ลี้ภัยหรือผู้อพยพให้สามารถพึ่งพาตนเองได้
อิฟริน ฟิตท็อก ผู้บริหารของซิสเตอร์เวิร์กส์กล่าวว่า องค์กรนับเป็นก้าวแรกในการเข้าสู่ตลาดแรงงานของออสเตรเลีย
"ผู้หญิงคือโครงสร้างสำคัญของชุมชนที่มีความหลากหลายทางภาษาและวัฒนธรรมในออสเตรเลีย พวกเธอคือแรงงานที่ยังไม่ถูกดึงมาใช้ พวกเธอพร้อมทุ่มเท อยากทำงาน อยากพัฒนาตัวเอง และอยากมีส่วนร่วมทางเศรษฐกิจ เป็นผู้เสียภาษีเหมือนกับคุณและฉัน นั่นแทบจะเป็นความฝันของพวกเธอ"
อิฟริน ฟิกท็อค (ซ้าย) และสมาชิกบางส่วนของ Sister Works ห Source: Supplied
โดยพวกเธอปรับปรุงที่นั่งประมาณ 70 ที่นั่งต่อเดือน สร้างการจ้างงานมากกว่า 1,500 ชั่วโมง และช่วยลดขยะกว่า 1,200 กิโลกรัมไม่ให้ไปสู่หลุมฝังกลบในปีงบประมาณที่ผ่านมา
“ซิสเตอร์สหลายคนมีฝีมือมาก พวกเธอใส่ใจรายละเอียดมากๆ และนั่นคือทักษะที่จำเป็นอย่างแท้จริงในการดูแล หุ้มใหม่ และปรับปรุงที่นั่งรถรางของยาร์รา แทรม"
ฟรานเชสกา แม็คลีน ผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อเพื่อสังคมของยาร์รา แทรม (Yarra tram)กล่าวว่า ความร่วมมือนี้เป็นการเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ ที่สะท้อนแนวคิดที่ใหญ่กว่า ว่าองค์กรสาธารณะสามารถขับเคลื่อนการเปลี่ยนแปลงนอกเหนือจากบริการหลักของตนได้อย่างไร
ในอดีต อุตสาหกรรมรถรางเข้าถึงผู้หญิงได้ไม่ง่ายนัก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงผู้หญิงผู้อพยพ ผู้ลี้ภัย และผู้ขอลี้ภัย ดังนั้นเราจึงชอบมากที่สามารถใช้แนวทางจัดซื้อเพื่อสังคมมาเปลี่ยนโครงสร้างนั้นแม็คลีน ผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อเพื่อสังคมของยาร์รา แทรม กล่าว
รถรางในเมืองเมลเบิร์น Credit: Wikipedia
"แรงงานของซิสเตอร์เวิร์กส์คือกลุ่มพรสวรรค์ที่ยังไม่ถูกดึงมาใช้ พวกเธอมีจิตวิญญาณผู้ประกอบการ มีพลังของผู้หญิง นี่คือวิธีของเราที่จะแสดงให้เห็นว่า เราสามารถใช้เงินภาษีเพื่อเดินระบบรถราง และสร้างคุณค่าที่มากกว่าแค่ตัวเงิน มันทำให้พวกเธอเป็นแบบอย่างให้แก่ครอบครัวและชุมชน"
สิ่งนี้ยังคงสร้างความหมายในการกำหนดชะตาของตนเอง รวมถึงสร้างความเชื่อมั่นและความมั่นใจในการมีส่วนร่วมทางสังคม เพื่อให้ผู้หญิงเหล่านี้สามารถสร้างรายได้ เพื่อนำไปใช้จ่ายในระบบเศรษฐกิจต่อไป
อย่างไรก็ตาม มีผู้ใช้รถรางราวสามล้านคนต่อสัปดาห์ ในเมลเบิร์น และเมื่อที่นั่งชำรุด มันจะถูกถอดออก และที่นั่งที่ต้องซ่อมแซมจะถูกส่งไปที่ซิสเตอร์เวิร์กส์
"ถ้าลูกของคุณทำอาหารหกใส่ที่นั่ง หรือมีใครทำขวดน้ำหรือกาแฟหก นั่นคือสาเหตุของการสึกหรอ ทีมงานของเราจะพิจารณาว่าที่นั่งยังได้มาตรฐานสำหรับผู้โดยสารหรือไม่ และหากไม่ผ่านการประเมิน มันจะถูกส่งไปที่ซิสเตอร์เวิร์กส์ พวกเขาจะเปลี่ยนผ้า หรือบางครั้งก็เปลี่ยนโฟมด้วย"
เรื่องที่เกี่ยวข้อง
ค่าโดยสารขนส่งสาธารณะในรัฐนี้ถูกหั่นเหลือแค่ 50 เซนต์
กลุ่มซิสเตอร์เวิร์กส์ยังให้ความสำคัญกับความสบายของที่นั่งอย่างจริงจังเช่นกัน
"พวกเขาถึงขั้นทดสอบว่าโฟมนั่งสบายพอสำหรับผู้โดยสารรถรางหรือไม่ พวกเธอลองนั่งมันจริงๆ ผู้บริหารซิสเตอร์เวิร์กส์เล่าให้เราฟังว่า พวกเธอจะนั่งและคิดว่า ‘ถ้าฉันนั่งรถราง ฉันจะพอใจกับที่นั่งนี้ไหม’ ซึ่งมันยอดเยี่ยมมาก แสดงให้เห็นถึงความใส่ใจในรายละเอียด" แม็คลีนเล่า
สิ่งนี้คือแหล่งรายได้ของหญิงลี้ภัยและหญิงผู้อพยพ โดยเฉพาะช่วงงานรื่นเริง เช่น ปีใหม่ คริสต์มาส หรือช่วงปิดเทอม เพราะที่นั่งจะถูกส่งมาซ่อม
สำหรับฟาราห์และผู้หญิงอีกหลายคนในซิสเตอร์เวิร์กส์ ทุกฝีเข็มคือก้าวหนึ่งสู่ความมั่นคงทางการเงิน และเป็นหนทางในการมีส่วนร่วมกับเมืองที่พวกเธอเรียกว่าบ้านหลังที่สอง
"ฉันรู้สึกมีความสุขมาก ตลอดเวลาคิดว่า ‘โอ้ ฉันทำอันนี้ ฉันทำอันนั้น’" ฟาราห์กล่าว
"ที่นั่งที่คุณกำลังนั่งอยู่ มีเรื่องราวอยู่เบื้องหลัง มีพลังอำนาจ มีการฝึกอบรม มีแหล่งรายได้ ที่ทำให้ที่นั่งรถรางพร้อมให้คุณนั่ง นั่นคือความพยายามของหญิงผู้ลี้ภัย และหญิงผู้อพยพ ที่ทำให้คุณมีที่นั่งสะอาด เรียบร้อย ให้นั่งเมื่อใช้ระบบขนส่งสาธารณะ" ฟิตท็อกผู้บริหารซิสเตอร์เวิร์กส์กล่าว
