The Stolen Generation: ประวัติศาสตร์แสนเจ็บปวดและผลกระทบที่ยังคงอยู่

ออสเตรเลียมีประวัติศาสตร์ที่ดำมืดบทหนึ่ง เริ่มขึ้นหลังจากการตั้งถิ่นฐานของชาวยุโรป เด็กชาวอะบอริจินและชาวเกาะช่องแคบทอร์เรสจำนวนมากต้องถูกพรากจากครอบครัว และถูกบังคับให้อยู่ในสังคมคนขาว เรียกว่ายุค ‘Stolen Generation’ และความเจ็บปวดจากประสบการณ์อันบอบช้ำยังคงต้องการการเยียวยาและการยอมรับความจริง

ภาพประวัติศาสตร์แสดงให้เห็นเด็กชายบางคนถูกนำตัวไปที่บ้านฝึกเด็กชายคินเชลลา เมืองเคมป์ซีย์ รัฐนิวเซาท์เวลส์ เมื่อวันพฤหัสบดีที่ 17 ตุลาคม 2024 และผู้รอดชีวิตจาก Stolen Generations เรียกร้องให้บ้านฝึกเด็กชายคินเชลลาเป็นสถานที่บอกเล่าความจริงและเยียวยาจิตใจในวันครบรอบ 100 ปีของสถาบัน Credit: SUPPLIED BY KINCHELA BOYS HOME ABORIGINAL CORPORATION/PR IMAGE

ประเด็นสำคัย

• เด็กชาวอะบอริจินและชาวเกาะช่องแคบทอร์เรสหลายคนต้องถูกพรากจากครอบครัว เพื่อเข้าสังคมคนผิวขาว
• การพรากเด็กเหล่านี้ก่อให้เกิดบาดแผลลึกที่ส่งต่อจากรุ่นสู่รุ่น
• หลายชุมชนชนพื้นเมืองออสเตรเลียเยียวยาผ่านการสานสัมพันธ์ทางวัฒนธรรมและโครงการช่วยเหลือจำนวนมาก
• การศึกษาและการยอมรับในระดับประเทศเป็นกุญแจสำคัญในกระบวนการเยียวยาเช่นกัน

ฟังพอดคาสต์เรื่องอื่นของเอสบีเอสไทยที่นี่

*คำเตือน: เนื้อหาของพอดคาสต์นี้อาจกระทบจิตใจ เนื่องจากมีเรื่องราวของความเจ็บปวด การพรากเด็ก และการกล่าวถึงชาวอะบอริจินและชาวเกาะช่องแคบทอร์เรสที่ล่วงลับไปแล้ว

ตั้งแต่ปี 1910 จนถึงช่วงทศวรรษ 1970 เด็กชาวอะบอริจินและชาวเกาะช่องแคบทอร์เรสนับพันคนถูกพรากจากครอบครัว ชุมชน และดินแดนของพวกเขา

ตามนโยบายของรัฐบาลในยุคนั้น เด็กเหล่านี้ถูกส่งไปอยู่ในสถานสงเคราะห์หรือครอบครัวที่ไม่ใช่ชนพื้นเมือง ผ่านการทำงานของคริสตจักร สถานสงเคราะห์ และหน่วยงานรัฐ

ด้วยเหตุผลที่เชื่อว่าเด็กชนพื้นเมืองจะมีชีวิตที่ดีกว่า หากเติบโตในสังคมคนขาว

แชนนอน ดอดสัน หญิงชาวเผ่ายาวูรู (บริเวณบรูมในปัจจุบัน) และผู้อำนวยการของมูลนิธิ Healing Foundation องค์กรระดับประเทศที่ทำงานเยียวยาให้แก่ผู้รอดชีวิตกล่าวว่า

“สิ่งที่น่าเศร้าคือเด็กหลายหมื่นคนถูกพรากจากครอบครัว เพียงเพราะต้องการให้พวกเขากลมกลืนกับวัฒนธรรมที่ไม่ใช่ของชนพื้นเมือง เด็กเหล่านี้ต้องถูกแยกจากครอบครัว วัฒนธรรม ชุมชน และภาษา เด็กหลายคนถูกล่วงละเมิด และอีกหลายคนไม่ได้พบครอบครัวอีกเลย”

โดยเด็กเล็กมักถูกเลือกเพราะมีแนวโน้มจะเชื่อฟังและมีแนวโน้มตัดขาดจากวัฒนธรรมเดิมได้ง่ายกว่า

“เราได้ยินเรื่องราวว่า ครอบครัวถูกแจ้งว่าเด็กเสียชีวิต หรือเด็กถูกบอกว่าครอบครัวไม่ต้องการพวกเขา มันเป็นช่วงเวลาที่น่าสะเทือนใจและยาวนานหลายสิบปี”

จากการบันทึกข้อมูลที่ขาดหาย ทำให้ไม่สามารถระบุจำนวนเด็กที่ถูกพรากได้แน่ชัด แต่คาดว่าอาจสูงถึง 1 ใน 3 ของเด็กชาวอะบอริจินและชาวเกาะช่องแคบทอร์เรสในขณะนั้น

สิ่งที่แน่ชัดคือชุมชนพื้นเมืองทั้งหมดได้รับผลกระทบอย่างลึกซึ้ง และบาดแผลนั้นยังคงอยู่

สำหรับเด็กที่ถูกพราก ส่วนหนึ่งถูกส่งไปยังสถานสงเคราะห์ที่ดำเนินการโดยรัฐและศาสนาที่เรียกว่า ‘หอพัก’ หรือ ‘ศูนย์ฝึก’ และเด็กหลายคนต้องถูกพรากจากพี่น้องด้วย

ในปี 1943 ป้าลอเรน พีเตอร์ส หญิงชาวกามิลาโรยและวาลีวัน ถูกพรากจากครอบครัวเมื่ออายุเพียง 4 ขวบ เพื่อเข้าอยู่ในบ้านฝึกอบรมสำหรับเด็กหญิงอะบอริจินในเมืองคูตามุนดรา ส่วนน้องชาย 2 คน ถูกส่งไปสถานฝึกเด็กชายที่คินเชลลา

ถ้าเราลืม ‘เป็นคนขาว’ จะถูกลงโทษโดยอัตโนมัติ เราถูกปลูกฝังให้เป็นคนขาว พูดเหมือนคนขาว แต่งตัวเหมือนคนขาว และประพฤติตนเหมือนคนขาว…

ป้าลอเรนผู้รอดชีวิตจากการถูกพรากจากครอบครัวตั้งแต่เด็กกล่าว

"จนในที่สุดมันก็ซึมเข้าไปในหัวเราว่า การเป็นคนดำคือสิ่งที่ไม่ดี เราไม่สามารถแม้แต่จะพูดว่าเราเป็นชาวอะบอริจิน เด็กสี่ขวบถูกล้างสมองจนลืมทุกอย่างเกี่ยวกับชนชาติดั้งเดิม และเรียนรู้วิถีคนขาวแทน การลงโทษก็เลวร้ายมากในสถานที่เหล่านั้น”

ผู้รอดชีวิตจาก Stolen Generation ของออสเตรเลียขณะฟังอดีตนายกรัฐมนตรีออสเตรเลีย เควิน รัดด์ กล่าวขอโทษชนพื้นเมือง สำหรับการปฏิบัติต่อพวกเขาในอดีต Credit: Getty Images/Pool

ป้าลอเรนถูกฝึกเป็นแม่บ้านให้กับครอบครัวคนขาวนับ 10 ปี

วันนี้เธอเป็นผู้ก่อตั้งโครงการเยียวยา Marumali สำหรับผู้ที่ผ่านประสบการณ์ถูกพรากโดยเฉพาะ

เธอกล่าวว่า หากไม่ได้รับการเยียวยา ความบอบช้ำจะส่งต่อจากรุ่นสู่รุ่น

“มันคือวงจรที่เลวร้าย ถ้าเราไม่ตัดมันให้ขาด มันจะดำเนินต่อไป ลองนึกถึงผู้รอดชีวิตที่ไม่ได้รับการช่วยเหลือ และไม่มีแนวทางในการช่วยเหลือลูกๆ ของพวกเขาเลย”

ความบอบช้ำข้ามรุ่นนี้เกิดจากการที่ลูกหลานเห็นพ่อแม่และปู่ย่าต้องเผชิญกับความเจ็บปวด โดยที่ไม่ได้รับคำอธิบายหรือถูกเยียวยา

แชนนอน ดอดสัน อธิบายถึงเรื่องนี้ว่า

“ผู้รอดชีวิตจำนวนมากไม่ได้เติบโตมาในสภาพแวดล้อมที่อบอุ่น ไม่เคยได้รับการดูแลอย่างแท้จริง พวกเขาจึงเลี้ยงลูกลำบาก บางคนยอมรับว่าได้ส่งต่อบาดแผลเหล่านี้ให้กับลูกหลาน และนั่นคือเหตุผลที่เราเรียกมันว่า ‘ความบอบช้ำข้ามรุ่น’”

แชนนอน ดอดสัน ผู้อำนวยการของมูลนิธิ Healing Foundation

อาการเหล่านี้เห็นได้จากสถิติการหย่าร้างสูง ความรุนแรง การติดคุก การฆ่าตัวตาย และการใช้สารเสพติดในอัตราสูง

ปัจจุบัน หลายชุมชนกำลังทำงานเพื่อหยุดวงจรนี้ด้วยวิธีการเยียวยา

“การเยียวยาแตกต่างกันไปในแต่ละคน แต่สิ่งสำคัญคือผู้รอดชีวิตต้องมีสิทธิ์กำหนดวิธีเยียวยาของตัวเอง ส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับความรู้สึกเป็นเจ้าของ การสร้างความสัมพันธ์ และการศึกษา”

การเยียวยายังหมายถึงการสร้างสายสัมพันธ์ในครอบครัวและชุมชน และการเรียกคืนอัตลักษณ์ด้วย

“การสร้างสายสัมพันธ์กับวัฒนธรรม แผ่นดินเกิด และภาษา เป็นหัวใจของการเยียวยา เพราะมันสร้างความรู้สึกว่าคุณมีที่ยืน มีรากฐาน มีชุมชนที่ยอมรับคุณ”

องค์ประกอบสำคัญของการเยียวยาคือการให้ความรู้ เพื่อให้ชาวออสเตรเลียเข้าใจความจริงเกี่ยวกับ Stolen Generations Credit: davidf/Getty Images

นอกจากนี้ ผู้รอดชีวิตยังเน้นย้ำถึงความจำเป็นในการเล่าเรื่องและพูดถึงความอยุติธรรมในอดีต

องค์กร Coota Girls Aboriginal Corporation ก่อตั้งโดยอดีตผู้พักอาศัยในสถานสงเคราะห์แห่งนั้น มีจุดมุ่งหมายในการสนับสนุนการเยียวยาของผู้รอดชีวิตและครอบครัว

ป้าลอเรนกล่าวว่า หากคุณถูกทำร้ายด้วยกัน คุณสามารถเยียวยาร่วมกันได้

“เมื่อเราอยู่ในวงสนทนา เรากำลังสร้างการเยียวยาร่วมกัน เพราะสิ่งที่พวกเขาต้องการคือการมีอยู่ของกันและกัน พวกเขาพูด พวกเขาแบ่งปันเรื่องราว พวกเขาเยียวยากันด้วยคำพูด และตราบใดที่เรายังมารวมตัวกัน เราก็ไม่ถูกลืม”

อีกแนวทางหนึ่งคือการให้ความรู้ เพื่อให้คนรุ่นใหม่เข้าใจถึงความอยุติธรรมในอดีต

“ฉันอยากให้คนที่ไม่ใช่ชนพื้นเมืองเปิดโอกาสให้ลูกหลานเรียนรู้ประวัติศาสตร์ที่แท้จริง และรื้อระบบเดิมที่เขียนนโยบายเหยียดเชื้อชาติ มันต้องถูกรื้อและเขียนขึ้นใหม่”

จุดเปลี่ยนเริ่มขึ้นในปี 2008 เมื่อเควิน รัดด์ อดีตนายกรัฐมนตรีกล่าวคำขอโทษต่อคนรุ่นที่ถูกพราก ครอบครัวและลูกหลานของพวกเขา

หลังจากนั้นมีโครงการจำนวนมากเกิดขึ้น รวมถึงการก่อตั้ง Healing Foundation

“เรากำลังผลักดันให้มี ‘แผนเยียวยาแห่งชาติ (national healing package)’ เพื่อความยุติธรรมที่ผู้รอดชีวิตควรได้รับ ก่อนที่พวกเขาจะหมดอายุขัยไป”

ด้วยความเชื่อที่ว่า การเยียวยาที่แท้จริงต้องเกิดจากการที่ทุกคนรับฟัง และให้ผู้รอดชีวิตได้ทวงคืนเรื่องราวของตนเอง

ลีลลา เวงเบิร์ก ผู้รอดชีวิตจากยุค Stolen Generation ที่ถูกพรากจากรถของพ่อแม่ของเธอ เมื่ออายุได้ 6 เดือน กำลังถือเทียนในงานรำลึกวัน National Sorry Dayที่โรงพยาบาล Royal Prince Alfred Credit: Sergio Dionisio/Getty Images

Australia Explained เป็นพอดคาสต์ข้อมูลและความรู้เกี่ยวกับการปรับตัวให้เข้ากับชีวิตใหม่ในออสเตรเลีย

คุณสามารถส่งคำถามหรือไอเดียหัวข้อที่น่าสนใจมาได้ที่ [e-mail]

ติดตามเอสบีเอส ไทย ได้อีกทาง เว็บไซต์ | เฟซบุ๊ก | อินสตาแกรม

ฟังพอดคาสต์ของเอสบีเอส ไทยผ่านแอปพลิเคชัน SBS Audio ดาวน์โหลดจาก Apple Store หรือจาก Google Play